Toyota Celica: Ikona Japońskiego Sportu

Toyota Celica, samochód, który zdefiniował nową erę sportowych samochodów osobowych, jest symbolem innowacji i wytrzymałości. Od momentu swojego debiutu w 1970 roku, Celica zyskała reputację samochodu, który łączy w sobie niezawodność i wydajność, dostarczając jednocześnie niezapomnianych doświadczeń za kierownicą. W tym artykule przyjrzymy się bliżej historii tego modelu, jego silnikom, generacjom i wersjom wyposażenia.

Toyota Celica – historia modelu

Historia Toyota Celica rozpoczyna się w latach 70-tych, kiedy to po raz pierwszy pojawiła się na rynku jako odpowiedź na rosnącą popularność amerykańskich „pony cars” takich jak Ford Mustang czy Chevrolet Camaro. Celica, będąca dwudrzwiowym coupé, zadebiutowała w grudniu 1970 roku jako pochodna nowego modelu Carina. Wprowadzenie modelu Liftback nastąpiło w kwietniu 1973 roku. Celica była pierwszym japońskim samochodem, który korzystał z zaawansowanej technologii montażu robotycznego, co pozwoliło jej przewyższyć konkurencję pod względem jakości i spójności produkcji.

W latach 1970-1986 Celica była samochodem z napędem na tylne koła, a od 1986 do końca produkcji – z napędem na przednie koła. W latach 1986-1999 powstawała topowa wersja Celiki z napędem na cztery koła.

Toyota Celica – silniki

Toyota Celica była napędzana przez różne silniki czterocylindrowe. W zależności od generacji i modelu, silniki te miały pojemność od 1,6 do 2,4 litra. Wszystkie silniki były benzynowe, a ich moc wahała się w zależności od modelu i generacji. Na przykład, model Celica 1.8 TS VVT-i z 1999 roku miał silnik o pojemności 1796 cm3 i mocy 192 KM.

Toyota Celica – generacje

Samochód był dostępny jako liftback i coupé, a w niewielkiej liczbie egzemplarzy powstawała też wersja kabriolet. Do napędu używano benzynowych silników R4 o pojemności 1,6-2,4 l. W latach 1970-1986 Celica zaliczała się do samochodów tylnonapędowych, od 1986 do końca produkcji – przednionapędowy. W ciągu 35 lat produkcji, Toyota wydała siedem generacji Celiki, które opisujemy poniżej.

Toyota Celica I (1970-1977)

Pierwsza generacja Celiki została wprowadzona na rynek w 1970 roku. Była dostępna jako 2-drzwiowe coupé i liftback. Wersje te były napędzane przez różne silniki R4, począwszy od 1,4 l do 2,0 l.

Toyota Celica II generacji (1977-1981)

Toyota Celica drugiej generacji (oznaczenie A40/A50) weszła na rynek motoryzacyjny w sierpniu 1977 roku jako model na rok 1978. Ten kultowy samochód kontynuował swoją obecność w gamie Toyota jako sportowy i stylowy model. Druga generacja Celiki była dostępna w wersjach nadwozia coupe i liftback, które przyciągały uwagę swoim charakterystycznym wyglądem.

Warto zaznaczyć, że w porównaniu do poprzedniej generacji, wersja Coupe przestała być prawdziwym hardtopem, ale oba nadwozia – Coupe i Liftback – miały drzwi bez ramek przy szybach, choć obecny był szeroki słupek B. To rozwiązanie było autorstwem Davida Stollery’ego, który przyczynił się do unikatowego wyglądu tych modeli.

Druga generacja Celiki została podzielona na dwie serie: Serie A (1978–1979) i Serie B (1979-1981). Serie A wyróżniały się okrągłymi reflektorami w przedniej części pojazdu i chromowanymi zderzakami w standardowym wyposażeniu. Natomiast wersja Serie B posiadała prostokątne klosze reflektorów i gumowane zderzaki[11]. Na rynku amerykańskim Celica drugiej generacji występowała pod nazwą Toyota Ceilca XX.

Mimo coraz bardziej restrykcyjnych norm emisji spalin, Celica drugiej generacji wykorzystywała silniki DOHC, wśród których można wymienić: 2000 18R-GU (130 KM), 1800 3T-U (98 KM) oraz 1600 12T-U (88 KM).

Toyota Celica Trzeciej Generacji (1981-1985)

W lipcu 1981 roku Toyota wprowadziła na rynek motoryzacyjny trzecią generację modelu Celica, zrywając z tradycyjnymi, klasycznymi liniami samochodów sportowych z lat 70. Nowa Celica charakteryzowała się awangardowym, kanciastym designem, a po raz pierwszy w historii tego modelu, zastosowano podnoszone reflektory, które nadawały mu charakterystyczny wygląd. Była to także ostatnia generacja Celiki z napędem na tylne koła.

Trzecia generacja Celiki dostępna była w dwóch wersjach nadwoziowych: liftback i notchback coupé, zwracając uwagę na geometryczne kształty nadwozia. Oprócz tego, w tej generacji po raz pierwszy wprowadzono także aktywne układy zawieszenia, takie jak system 4 skrętnych kół.

Pod maską tego modelu znalazły się różnorodne silniki, zapewniające odpowiednią moc i wydajność. Do dyspozycji klientów były takie jednostki jak 1600 2T-GEU, 1800 1-SU (100 KM), 1800 3T-EU (105 KM), 2000 18R-GEU (135 KM), 4A-GEI, a także turbodoładowany 3T-GTEU (od października 1982)[16]. Wprowadzenie silników z wtryskiem paliwa dla samochodów sprzedawanych na rynku północnoamerykańskim zwiększyło ich wydajność i dostosowało je do nowych norm emisji spalin.

Wspomniana trzecia generacja Celiki została wyposażona w standardową 5-biegową skrzynię manualną z nadbiegiem, jednak wersje GT miały możliwość połączenia z 4-biegowym automatem, który zwiększał komfort jazdy. W 1983 roku przeprowadzono facelifting, który odświeżył wygląd tego modelu i podkreślił jego nowoczesny charakter.

Toyota Celica IV generacji (1985-1989)

W sierpniu 1985 roku Toyota zaprezentowała czwartą generację modelu Celica, która przyniosła znaczące zmiany w konstrukcji i designie pojazdu. Jedną z kluczowych rewolucji było wprowadzenie przedniego napędu, co oznaczało odejście od tradycyjnego napędu na tylne koła. Nadwozie zostało również odświeżone i otrzymało bardziej opływowy kształt, a jedyna dostępna wersja nadwozia to hatchback.

Jednym z najciekawszych wariantów tej generacji był model GT-Four, który zadebiutował w październiku 1985 roku. Wyposażony w napęd AWD oraz turbodoładowany silnik 3S-GTEU o mocy 185 KM[18], ten Celica GT-Four zdobył uznanie jako pojazd rajdowy i w 1990 roku Carlos Sainz wygrał nim Puchar Kierowców. Jesienią 1987 roku do oferty dodano również wersję kabriolet.

Celica V generacji (1989-1993)

We wrześniu 1989 roku Toyota zaskoczyła fanów motoryzacji prezentując piątą generację modelu Celica, która oferowała nowe kształty nadwozia i wyrafinowane rozwiązania technologiczne. W porównaniu z poprzednią generacją, samochód został wyposażony w bardziej zaokrąglone linie nadwozia. Długość pojazdu nieznacznie wzrosła, ale rozstaw osi pozostał bez zmian. Piąta generacja Celiki dostępna była jako liftback, a od sierpnia 1990 roku także jako kabriolet (z silnikiem 2.0 3S-GE o mocy 156 KM). Produkcję tego modelu zakończono po czterech latach, w 1993 roku. W wersji GT-Four z silnikiem 3S-GTE osiągał on imponującą moc 225 KM.

Toyota Celica VI (1993-1999)

W lutym 1994 roku Toyota zaprezentowała światu szóstą generację swojego kultowego modelu Celica, kontynuując tradycję sportowego ducha i zaawansowanych rozwiązań technologicznych. Nowa Celica zaskakiwała zaokrąglonymi kształtami nadwozia, które wyróżniały ją na tle poprzednich generacji. Gama nadwozi została ograniczona do liftbacka, coupe i kabrioletu, a ta ostatnia opcja została wprowadzona we wrześniu 1994 roku.

Celica Szóstej Generacji zyskała reputację na arenie międzynarodowej, zdobywając uznanie w Rajdowych Samochodowych Mistrzostwach Świata. Jako podstawowy model, wyposażona była w czterocylindrowy silnik o pojemności 1,8 l i mocy 116 KM. Natomiast wersja GT przyciągała uwagę mocą 170 KM, dzięki zastosowaniu dwulitrowej jednostki napędowej. Celicę GT można łatwo rozpoznać po charakterystycznych, seryjnie montowanych obręczach kół z lekkich stopów i światłach przeciwmgielnych. Jednak prawdziwą gratką dla entuzjastów była wersja GT-Four, wyposażona w silnik o imponującej mocy 242 KM (w Japonii nawet 252 KM) i permanentnym napędzie na cztery koła.

Model GT w ostatnim roku produkcji otrzymał nowy silnik 3S-GE BEAMS z technologią VVTI, dostępny w trzech wersjach. Najmocniejsza z nich, z podwójnym VVTI, generowała moc 210 KM bez doładowania.

Szósta generacja Celiki cechowała się solidną konstrukcją. Partie nośne karoserii wykonano przeważnie z ocynkowanych blach stalowych, co wpływało pozytywnie na trwałość i wytrzymałość pojazdu.

W 1996 roku Celica przeszła facelifting, podczas którego subtelnie przemodelowano przedni zderzak. W miejsce jednego szerokiego wlotu powietrza umieszczono dwa małe po bokach, a w centrum większy, w którym zamontowano światła przeciwmgielne. Ponadto zmieniono kierunkowskazy z pomarańczowych na białe, a na klapie bagażnika pojawiło się trzecie światło stopu. Nowością w standardowym wyposażeniu była także poduszka powietrzna dla pasażera.

W pamiętnym modelu GT-Four producent skupił się na spełnieniu wymagań homologacyjnych FIA, budując 2500 egzemplarzy tego wariantu. Wersja GT-Four wyróżniała się stałym napędem na cztery koła, maską wykonaną w całości z aluminium oraz zmienionym przednim zderzakiem z okrągłymi światłami przeciwmgielnymi. Na klamce bagażnika umieszczono charakterystyczne podwyższenia z napisem „GT-Four”.

Celica VII (1999-2005)

We wrześniu 1999 roku światło dzienne ujrzała siódma generacja modelu Toyota Celica, która kontynuowała tradycję sportowego ducha, a zarazem przyniosła nowe innowacje i ulepszenia. Nowa Celica została zaprojektowana z myślą o osiągnięciu większej lekkości, co przekładało się na lepsze osiągi i zachowanie na drodze.

Jednym z kluczowych aspektów siódmej generacji były dostępne silniki, które spełniały oczekiwania nawet najbardziej wymagających miłośników szybkiej jazdy. Do napędu używano dwóch jednostek: 1.8 litra 1ZZ-FE o mocy 143 KM oraz 2.0 litra 2ZZ-GE o imponującej mocy 192 KM. Wersja z silnikiem 1.8 litra była znana jako Celica VVTi, a ta wyposażona w 2.0 litra jako Celica TS VVTLi. Różnica w mocy pomiędzy nimi była wyraźnie zauważalna i zachwyciła kierowców poszukujących wyścigowej ekscytacji.

Celica Siódmej Generacji zapewniała kierowcom doskonałą mieszankę sportowej ekscytacji i codziennego użytkowania. To dynamiczne i eleganckie auto zdobyło sobie rzesze fanów na całym świecie. Produkcja tego modelu zakończyła się w kwietniu 2005 roku, pozostawiając po sobie niezapomniane wspomnienia i dziedzictwo w świecie motoryzacji.

Toyota Celica – wersje wyposażenia

Toyota Celica była dostępna w różnych wersjach wyposażenia, które różniły się między sobą pod względem funkcji i udogodnień. Niektóre z nich obejmowały zaawansowane systemy bezpieczeństwa, luksusowe wykończenia wnętrza, a także zaawansowane technologie, takie jak systemy multimedialne. Wszystko to sprawiało, że Celica była samochodem, który mógł zaspokoić różne potrzeby i preferencje kierowców.

Wszystkie te cechy sprawiają, że Toyota Celica jest ikoną wśród sportowych samochodów osobowych. Jej niezawodność, wydajność i innowacyjność sprawiają, że nadal jest ceniona przez miłośników motoryzacji na całym świecie.

Toyota Celica – najczęściej zadawane pytania

Ile kosztuje Toyota Celica?

Modele po 2003 roku kosztują około 16-18 tysięcy złotych. Lepiej zachowane modele to koszt nawet 20 000 złotych. Średnia cena za starsze auta to około 10 000 – 15 000 złotych.

Ile koni ma Celica?

192 / 141 koni mechanicznych.

Ile pali Toyota Celica 1.8 benzyna?

Średnie spalanie to koło 9 litrów na 100 kilometrów.